Pondok Telefon

Murid darjah lima dan darjah enam di tempatkan di bangunan batu separuh papan. Di hujung sebelah kiri adalah bilik rehat guru, sementara di hujung sebelah kanan adalah merupakan pejabat Guru Besar.

Kami sentiasa terpaksa mengawal diri semasa di dalam kelas terutamanya ketika guru tiada kerana kedudukan kelas kami yang begitu keadaannya.

Berhampiran kelas kami terdapat satu-satunya pondok telefon untuk kegunaan penduduk kampung. Sesuatu yang menarik hati, apabila telefon berdering tidak berhenti-henti, cikgu akan menyuruh kami menjawabnya. Ia seperti suatu rutin harian.

"Kring..kring..Hello, nak cakap dengan siapa?"
"Kak Yah kantin? Oooo..tunggu sekejap ye.."

Kadang-kadang terdapat murid darjah lima dan darjah enam berlari keluar menyambut telefon secara serentak. Ia benar-benar menganggu pembelajaran. Suatu hari saya bertanya kepada cikgu yang menyuruh kami menyambutnya secara bergilir-gilir.

"Cikgu, kenapa perlu kita berbuat begitu? Apa kata kalau kita buat tidak tahu sahaja."

"Boleh..tapi sanggup kah awak mendengar telefon berdering-dering menganggu kelas kita? Tidak apalah..kita anggap ia sebagai salah satu pelajaran, menjawab panggilan telefon. Ia boleh di anggap sebagai satu ibadah jika kita niatkan kerana Allah Taala. Mana tahu entah-entah ada kecemasan, entah-entah orang di dalam kesusahan."

"Allah telah berjanji akan membalas setiap kebajikan walaupun ia sebesar zarah."

Terkesan di dalam hati saya. Pemurahnya Allah pencipta Alam..